این روزها

این روز ها شعر برف قبل از دو بیتی باران می بارد... .
این روزها چشمان من هم بی رمق آینده فقط سرود باران سر می دهند.سرود غم باران... .
این روز ها امید من کجاست؟!
شبیه مرده ای متحرک شده ام که فقط دنبال آرزو میگردد،آرزویی که به خاطر آنها هم که شده زندگی کند... .
این روزها...
ای کاش پایان این روزها لبخند بر لبان من و دیگران بنشیند.
نمیدانم در کدامین رویای خویش غرق باشم،کودکی یا...؟

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

دوِ یکِ یک

امسال سومین نوروزی هست که هیچ مهمانی نداریم. شرایط ما کمی خاصه و ترجیح میدیم به جای اینکه بلایی سر جسم مادرمون بیاد، بلا سر روانمون بیاد. کاش قدرت این رو داشتم که می‌تونستم برای مامانم شرایط بهتری رو فراهم کنم. مامانم نماد بلوغه توی عمق روان من، بابام نماد محبت. توی یکی از جلسات روانکاوی که خیلی فضا احساسی شده بود، آقای ش برگشت گفت بیا فکر کن ببین چی توی زندگیت بوده که باعث شده تو ظرفیتت زیاد بشه و حتی ناراحت باشی برای کسی که آزارت داده. بعد از کلی تمرکز و یادآوری جواب واقعاً چیزی جز مامان و بابام نبود. امروز هرچی که دارم از تلاش‌های اون‌هاست.  آخر اون جلسه دیدم آقای ش داره اشک‌هاش رو پاک می‌کنه. بهم افتخار می‌کرد. قبلاً فکر می‌کردم به روان‌درمانگرها خیلی فشار نمیاد. الان می‌فهمم که کارشون سخته و پا به پای درمانجو دارن فشار متحمل میشن.  دوست داشتم دست مامان و بابام رو می‌گرفتم و بهشون نشون می‌دادم که اون بیرون از زندگی ما خیلی اتفاقات جذاب و هیجان‌انگیز پیش روی ما قرار داره اگر که دل بکنید از این چیزی که هست. حالا که دو ساله جز به ضرورت و نهایتا دو سه بار هیچ‌کس از در خونه‌ ما داخل نیو
Read more

تو

میدونی؟ من اصلا نمیدونم تو کجایی.چه جوری پیدات شده. ولی میشه ازت خواهش کنم بهم بگی چه طوری چند ساله میای به خوابم،و هر بار یه کار جدید! یه رفتار جدید. تازگیا شبا تو خواب حتی باهام حرف هم میزنی.بهم بگو چرا به خوابم میای. بهم بگو.ازت خواهش میکنم! قول میدم بعدش سکوت کنم،هیچی نگم.مثل اون موقع که من پیشت اعتراف کردم و تو سکوت کردی. قول قول قول.
Read more

تجربه

داشتم برای امتحان نهایی ادبیات فارسی میخواندم،و جایتان خالی(!)رسیده بودم به درس کبوتر طوقدار.کبوتر طوقدار را همه از فارسی سوم دبستان به خوبی به یاد داریم.در کتاب فارسی آن موقع،هدفشان از آوردن این قصه،آموزش اتحاد به بچه ها بود.حالا که در ادبیات سوم دبیرستان هم آورده اندش تصمیم گرفتم چند جمله زیبایش را بنویسم،تا از آن درسی بگیرم.و درس خود را اینجا هم بنویسم،تا اگر روزی روزگاری این را خواندید،مانند من بهره ای ببرید!حال آنکه میدانم شما خود استادید. به یاد بیاورید که کبوتران گرفتار شدند و با فرمان طوقدار دام را از زمین بلند کردند،تا من هم فرصت کنم بقیه اش را عینا از روی کتابم بنویسم! زاغ با خود اندیشید که بر اثر ایشان بروم و معلوم گردانم که فرجام کار ایشان چه باشد که من از مثل این واقعه ایمن نتوانم بود و از تجارب برای دفع حوادث سلاح ها توان ساخت . این جمله آخرش طلاست. بله!هدف من هم همین یادآوری تجربه بود.تجربه است که زندگی ما را میسازد.این را نوشتم،تا اگر روزی روزگاری در زندگی ات شکست خوردی،بدانی که اگر از تجربه اش استفاده کنی؛دیگر شکست نخواهی خورد.و بدانی که در هر ماجرای زندگی درسی نهفته ا
Read more